Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?
Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Si longus, levis dictata sunt. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?
Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Quid de Platone aut de Democrito loquar? Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.
Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Hoc non est positum in nostra actione. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Quid vero? Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?
Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Ea possunt paria non esse. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Quam si explicavisset, non tam haesitaret.
