Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Rationis enim perfectio est virtus;
Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Pugnant Stoici cum Peripateticis. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Laboro autem non sine causa;
De vacuitate doloris eadem sententia erit. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. De hominibus dici non necesse est. Ad eos igitur converte te, quaeso.
Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.
At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Comprehensum, quod cognitum non habet? Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Qui convenit?
