Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Nam quid possumus facere melius?
Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Sed ille, ut dixi, vitiose. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.
Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Esse enim, nisi eris, non potes. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?
Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Quid, de quo nulla dissensio est? Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Primum divisit ineleganter;
Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Etiam beatissimum? Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit.
