Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Esse enim, nisi eris, non potes. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?
Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Quid, de quo nulla dissensio est? Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Primum divisit ineleganter;
Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Etiam beatissimum? Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit.
Sint ista Graecorum; Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. De quibus cupio scire quid sentias. Quae duo sunt, unum facit. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Satis est ad hoc responsum. Videsne quam sit magna dissensio?
Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? At iam decimum annum in spelunca iacet. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Minime vero istorum quidem, inquit.
